Dienstag, 24. September 2013

Gece yatmadan önce aklıma gelenler vol. 4

Bu geceye ait ikinci yazım bu. Uyuyamadım. İçim yine çok dolu..
Düşündükce aklıma geldikce sıkılıyorum, kendimden, fikrimden, ondan, bundan,herşeyden, herkesden, içimdeki benlerden.
Tutamıyorum kendimi. Düşünceler sanki deli olmuş uçuşup duruyor kafamda. Neyi dusunecegimi bilmiyorum. Kafami yırtıp açasım var, aklımı yerinden söküp atasım. Delirmek üzereyim...bi okadarda uzağım.
Kac kere yalvardım o'na aklımı almasına aklımı kaybetmeme..kac kere kendime zarar verip aklımı yitirmeyi düşündüm,  denedim..
Ne kadar sürecek bu karmaşa?  Kimim ben? Ne olacağım..ne istiyorum ne yapıyorum..bilmiyorum. zerre kadar haberim yok. Nasıl yaşarım böyle.  Üstelik böyle lanet bir dünyada boyle lanet insanlarla. Sonumu merak ediyorum..umarım yakındır.  Daha faxla aci çekmesin bu beden, bu ruh..

Gece yatmadan önce aklıma gelenler vol. 3

Dünyada her şeyi yaşamak için belirli sayıda hakkımız olabilir mi?
Mesela üzülmek; çok kez üzülürüz ama her seferinde daha az çünkü bu duyguyu tatmış ve yaşamışızdır. Biliriz o duyguyu ve fazla şaşırtmaz bizi. Alışırız..
Ya aşk? ; sanırım herkesin bir sevme hakkı var. Aslında bir kaç hak da olabilir. Herkesin farklıdır belki de. Mesela kimisi ilk aşkı yaşar ve bir daha yaşamaz böyle bir şeyi.  Başka sevme hakkı kalmamıştır dünyada. karşısına sevme hakkı bitmemiş biri gelip deli gibi sevsede, o sevemez artık.
Peki nefret?; en kötü ve zararlı duygulardan biri. Insan nefret ettikçe azalır mi nefret? İçindeki kin? Nefreti bir kere kalbine alan insan onu büyütür içinde bir çocukmuş gibi. Evet, öyle sanarız..ama bur süre sonra nefret insanı yorar ve güçsüz kılar. İşin sonu umursamamazliğa gider. Ve o anda huzur bulur insan..
Ee iyi de ya huzur? ; huzur hiç biter mi.  Bir kere gelmişse bir daha gider mi? Bilemiyorum. Okadar zor elde edilen bir şeydir ki zordur onun yok olması bence. Bir his değil ki veya duygu. Olayın ta kendisi, icinde bulunduğumuz bir şey. O biter mi hiç?  Bilmem ki..belkide. ama bitmesin.  Her şeyi yaşama hakkımız bitsede, huzur geldimi kalsın.  Dursun baş ucumuzda..
Yoksa bunlar bizim elimizde olan şeyler mi? Ya gerçekten biz bunlara bilinçsiz karar veriyorsak? Ney doğru ney yanlış? Bilen kim? Sorular..yine sorular...

Freitag, 20. September 2013

Gece yatmadan önce aklıma gelenler vol. 2

Bi şeyin nasıl sonuçlanacağını bildiğin halde devam etmen aptallık mıdır?  Aptallıktır!
En azından böyle düşünüyordum şimdiye kadar.

Aslında devam etmemizi sağlayan tek şey ümit sanırım. Yada korku mu dersiniz? Bilmem ki..
Bildiğim bir şey var o da sonuç'u bilmenin ne kadar acı olduğu.
Ne kadar istesende, çabalasanda, değişmeyen sonuç...
Yaşadığım duygulardan en acısı budur. Bir nevi çaresizlik de denilebilir veya Kördüğüm.  Kaçınılmaz ve korkutucu son..

" Senle beraber olsak da sevgilim
Ayrılsakta, ölsek de bu yolda
Ömür boyu bağlansak da
Sevinsekte üzülsek de
Yalnızlık ömür boyu.."