Neden zamanla barış, merhamet(!), sevgi, şefkat, aşk, güven, dostluk, maneviyat ve tüm iyilikler gittikçe azalıyor? Farkettin mi? Bizden önceki kuşaklar bu halde miydi?
Vicdan denen birşey vardı, şimdiyse ona rastlamak ne zor.
Farkındaysan gittikçe soğuyor insanlar birbirinden.. yalanlar, ihanet, kavga, kıskançlık ve düşmanlıklar coğalıyor, herkes bencilleşmiş bir halde kendisini düşünür oldu.
Herkesin derdi kendine yetiyor birde başkasıyla mı uğraşıcak değil mi?
Yani dert dediğim; Maddiyat, İş, güç ,para, zaman, kariyer, başarı, her konuda birincilik, üstünlük, kişisel mutluluk ve istekler vs.
Niye şimdiki insanlar bunların derdinde, niye böyle oldular diye sordununmu hiç kendine?
..Sebep dünya düzeninin bozulduğunu ap açık ortaya koyuyor; Medya, yerine göre farklı yönetimler, hükümet, toplumsal baskı vs. bizleri bu duruma getirdi!
Psikolojik baskı bu, farkında olmadan bilinç altına yerleşiyor endişeler, korkular.. Seni öyle bir hale getiriyor ki dış dünya, kendi dertlerini düşünmekten başkalarını düşünemez bir hale geliyor insan.
(''Bunu yapmalıyım şunu halletmeliyim, böyle olmalıyım, şunu istiyorum bunu almalıyım, ya işsiz kalırsam, calışmam lazım, para lazım, zaman lazım, bunlar anca bana yeter, kendimi ıspatlamak zorundayım, en iyi ben olmalıyım..'')
Evet, yaşam gittikçe zorlaşıyor, insanlar zorda kalmak istemiyor ve bunu istemiyen ne yazık ki kendisini düşünmek zorunda kalıyor bu toplumda.
Belki sana göre çok felsefe yaptım şimdi,
ama bu satırları iyi düşün ve anla lütfen.
Bari sen ve ben İNSAN olmaya gayret gösterelim..
